I'll begin oddly with November
November is the gray background, this the beginning and the end in a single moment. I was thinking once, what is the month I dislike, the answer was obvious - November. But why? What is its fault, bacause such leafless (not this year though), rainy, with steel like sky, almost without light. Only red toadstools are shining on this grey bacground, they don't want to camouflage themselves unlike the other mushrooms do. Remaining leafs beeing blown away by the wind are looking picturesque. November smells with wet leafs. I appreciate november now, there is something meditational, calming and recovering in it. You should't fight with November, it's beter to let oneself relax, wrap in a warm blanket and drink tea with some cinamon and cloves. You can walk among shadows of humans. people look like vanishing phantoms especially in the november evenings, nobody enjoys wandering about, the aim is to get faster from point A to point B. I feel like going for a walk now! November doesn't last forever, it is imediatelly followed by:
December If it is snowing, what happens definitely more seldom nowadays, although it happens, there is beutiful, velvet silence, nothing is as wonderfuly quiet as snowy evening in December, when serial production even but unique snow flakes are falling from the sky. December ends spectacular, every day gets some additional seconds (or minutes, check)
January comes, the last one was almost a year ago I have to recall it in my memory, I usually spend winter months in heated rooms. Soil becomes solid, if there are any mud ruts they exist in a form of rigid moulds, you can walk on them freely with no risk of bogging down. The air is frozen, crystaline, night sky behind the January air looks different is more starry. Everything congeal, cool down sevirely and whiten. You can test your body in January, you can check if the breathing in temperature -25 Celsius is possible.
February is short but rather dynamic. February Sun shows its power after some months in lethargy, melts snow, picturesque icycles grow undeer roofs and cornices. You can hear the sound of snow heaps sliding downand deaf sound of their ground hit although the owners o slope roofs wouldn't like to experience this phenomenon ever. Definitelly some motion, drive, change of a state of aggregation begins. Snow easily, alternately transforms into ice and water. Even if it is snowless, February is still glass like, shining with icing panes on sidewaks. This is the month when days become distinctly longer, sky lighter more blue. With time the lenght of the day is enough sufficient for March to come.
March, and vegetation starts (this is a strange world, by the way), at that
moment you can recall the fact that our world consists of living plants
too. Soil changes its scent, you can experience that someting is
swelling and growing there, buds are showing up, the forecast of leaves
and flowers. After long break you can breathe deeply again without the
risk of icing the respiratory tract. Here comes the:
April the madman. It has been finshed just now and didn't disappoint, was going crazy from summer to winter. I adore April days when the waeather changes every quarter of an hour, snow-flurry, darkness, sky covered with steel like clouds, in a moment wind blows away all clouds, silence,sun on a blue background is lighting young leafs, joyfull spring and again heavy cloud courtain blown nobody knows where from, spinning snow flakes morfing into hail and rain, all these vanish in a moment and only tranquill sky is left again. This must be something extraordinary, some day fellow Americans were staring into April aura behind the window they asked with anxiety "Whats with the weather?" The answer was, this is April and it looks exactly as it is here. The color of April is a spring green, extremly uniform, inherent to all plants, it will take on different shades during following months.
May, we have May now and May holidays, the most important are blooming plants now, this is thirty days Hanami it starts with? What was the beginning
this year I have to check, look around in my neighbourhood. It statted
with the neighbour's magnolia, it is flexing with ones luxury flowers
with petals so thick and huge that other plant would produce a dozen out
of a single one and they would be still charming. Chestnuts will explode with bloosom soon, even if it is almost freezing outside they will manage to bloom till the end of May. Apple tree flowers blink quickly, they will roll out ones petals for a moment and throw them down. Lilacs will announce all different shades of violet with four-petal or multipled flowers expelling enchanting scent. In the vicinity, low at the ground all dandelions will morphe from tight green heads into yellow flowers, at a certain moment they will turn into closed buds with a fringes than they will roll into grey openwork spheres, which are falling apart at a slightest blow, there will be only white perforated bald plates with a dry rims in the end and,
the month, which could be repeted 12 times a year for me, will begun
June is a hope for 30 days of meteorologic pleasures and attractions, time
for the most beautiful juicy greenery of all shades and the longest days
admiration. The best moment to enjoy strawberries, scents of jasmine,
black lilacs and lindens and acacias (honey locusts). You can leave
your home in June and spent this time under the open sky besides some
breaks for rapid storms, after which warm puddles are left, so warm that
you can walk through them barefoot. O yeah, you can be barefood and
naked if only there wasn't a custom of covering some parts of your body
because of some reasons, practical, esthetical ones? All Junes I would
like to spend on continuous walk. June evenings are supernatural
phenomena, precisely nights in a light, warm air and the scent of life
freshness. Is there something what can screw up this ideal? Surely,
firstly June can be cold and and it's gonna be lame and this life
in the most attractive young form isn't only flora, it is also fauna,
some flies and beetles, but let's not exagereate a stubborn beetle
flying strightly into your face can't spoil all thirty days of pleasure.
I would have forgotten about meadows full of poppies, the best place to
enjoy them... are trains.
July
August
September
October
November - the beginning and the end in a single moment...
The cycle replicates into eternity, surely not. But if you are decided to come here in the near future, you will experience all these phenomena and socializing with us: Masovians, Podlasianins, Wielkopolanins, Silesians, Malopolanins, Pomeranians and who else more. I haven't been writting nature descriptions ever before, which are efficiently omited by most people, this is the beginning only XD. Somebody from different geographical region could prepare and send similar description, for example the lucky ones living around Mediterranean Sea. My monthly, yeary report will be done in it's time. When? Who knows? I'm curious how the world looks like in places with dry and rainy seasons, when should I go there?
4,5 out of 12 left
Noveber 2020 - May 2021
lp.fargotuaizejaliw
Zacznę nietypowo od listopada
Listopad to szare tło, to początek i koniec w jednym momencie. Kiedyś zastanawiałam się jakiego miesiąca nie lubię, oczywista odpowiedź brzmiała - listopada. Ależ dlaczego? Cóż ten listopad zawinił, że taki bez liści (choć nie w tym roku jak dotąd), deszczowy, ze stalowym niebem, prawie bez światła. Na tym szarym tle jaśnieją czerwone muchomory, pojawiają się w swoich ulubionych miejscach, wcale nie próbują się kamuflować jak inne grzyby. Ostatnie liście rozdmuchiwane przez wiatr wyglądają malowniczo. Listopad pachnie mokrymi liśćmi. Teraz doceniam listopad jest w nim coś medytacyjnego, wyciszającego i uzdrawiającego. Nie należy z nim walczyć, lepiej pozwolić sobie na relaks i przyszarzenie na chwilę, otulić w ciepły koc, pić herbatki z cynamonem i goździkami. Pospacerować wśród przemykających cieni ludzi. W listopadzie, zwłaszcza wieczorem ludzie wyglądają jak znikające zjawy, nikt nie rozkoszuje się spacerami, byle szybciej z punktu A do B. Zaraz wyjdę na spacer! Listopad nie trwa wiecznie, zaraz po nim następuje,
Grudzień i wszystko się zmienia. Różnica nie tkwi tylko w świątecznych stylizacjach. Nie wiem jak będzie z nimi w tym roku bo mamy być smutni i przytłoczeni a kolorowe świecące dekoracje temu nie służą. Grudzień to miesiąc najdłuższych nocy a nocny tryb życia jest mi bardzo bliski. Grudzień oczyszcza scenerię ze wszystkich ruchomych części roślin, zostają tylko malownicze pnie i gałęzie na tle ciemnej otchłani nieba. Jeśli pada śnieg co zdarza się teraz zdecydowanie rzadziej, jednak się zdarza, to zapada przepiękna, aksamitna cisza, nic nie jest tak cudownie ciche jak grudniowy śnieżny wieczór gdy z nieba sypią się pięknie wykonane, seryjnej produkcji, równe płatki choć każdy jest inny. Grudzień kończy się spektakularnie, dzień otrzymuje dodatkowe sekundy czy minuty (do sprawdzenia). Nastaje,
Styczeń, ostatni był prawie rok temu muszę przywołać go w pamięci, zimowe miesiące, spędzam w większości w ogrzewanych pomieszczeniach. W styczniu ziemia staje się twarda, jeśli są koleiny błota to raczej w formie twardych odlewów, można sobie po nich swobodnie chodzić bez ryzyka grzęźnięcia. Powietrze jest zmrożone, krystaliczne, nocne niebo zza styczniowego powietrza wygląda inaczej jest bardziej gwieździste. Wszystko zastyga, mocno się wychładza i wybiela. W styczniu można przetestować własny organizm i sprawdzić czy oddychanie w temperaturze -25 stopni Celsjusza jest możliwe.
Luty jest krótki jednak dość dynamiczny. Lutowe Słonce pokazuje swoją moc po kilku miesiącach letargu, topi śnieg, rosną malownicze, lodowe sople pod dachami i gzymsami. Można usłyszeć dźwięki zsuwających się pryzm śniegu i głuche uderzenia o ziemię mimo, że właściciele stromych dachów woleliby nigdy nie doświadczać tego zjawiska. Zdecydowanie w lutym zaczyna się ruch, napęd, zmiana stanu skupienia. Śnieg łatwo przekształca się na przemian w lód i wodę. Nawet jeśli bezśnieżny to luty i tak jest szklisty, świecący taflami oblodzeń na chodnikach. To miesiąc, w którym dni stają się wyraźnie dłuższe, niebo lżejsze, bardziej błękitne. Z czasem długość dni jest na tyle satysfakcjonująca, że może nastać:
Marzec i zaczyna się wegetacja (to dziwne słowo, przy okazji), wtedy można sobie przypomnieć, że nasz świat składa się również z żywych roślin. Ziemia zmienia zapach, wyczuwa się że coś w niej pęcznieje i rośnie, wydobywa się aromat z pękających pod glebą nasion. Na uśpionych zimą gałęziach wyrastają pąki, zapowiedź liści i kwiatów. Powietrze po dłuższej przerwie wreszcie można zaczerpnąć do głębi siebie bez ryzyka oblodzenia dróg oddechowych. Po marcu następuje
Kwiecień, to wariat. Właśnie się skończył i nie zawiódł, szalał od lata do zimy. Przepadam za kwietniowymi dniami, kiedy pogoda zmienia się co kwadrans, śnieżyca, mrok bo niebo zaciągnęło się stalowymi chmurami, za chwilę wiatr rozgania chmury, cichnie, słoneczko na tle błękitu rozświetla młodziutkie listeczki, już wiosna radosna i znowu ciężka kotara z chmur przywiana nie wiadomo skąd, wirujące we wszystkie strony płaty śniegu, morfujące w grad i deszcz, wszytko to znika w jednej chwili zostaje spokojne błękitne niebo. To musi być coś niespotykanego, swego czasu znajomi Amerykanie wpatrywali się w kwietniową aurę za oknem i z niepokojem pytali "Whats with the weather?!" (Co jest z pogoda) odpowiedź brzmiała to kwiecień, taki u nas jest i już. Kolorem kwietnia jest zieleń wiosenna wyjątkowo jednolita, właściwa wszystkim gatunkom, w kolejnych miesiącach będzie przybierać różne odcienie.
Mamy Maj i majówkę, w maju najważniejsze są kwitnące rośliny, takie trzydziestojednodniowe Hanami zaczyna się od? Od czego zaczęło się w tym roku napiszę jak się rozejrzę po okolicy. Od magnolii sąsiada, pyszni się przed całym światem swoimi wysokobudżetowymi kwiatami o tak grubych, wielkich płatkach, że z jednego takiego inna roślina zrobiłaby z tuzin i też byłoby ładnie. Za chwilę buchną kasztanowce i żeby nie wiem jak było zimno to i tak zdążą zakwitnąć w maju. Szybko migną kwiaty jabłoni, rozwiną się na chwilę i opadną, odmeldują się bzy w różnych barwnych tonacjach z kwiatkami czteropłatkowymi i zwielokrotnionymi wydzielającymi czarującą woń. Obok nisko przy ziemi, przez cały czas, będą sobie morfować (po raz drugi używam tego określenia) mniszki z zielonych łebków w żółte kwiaty, w którymś momencie przybiorą kształt zaciśniętego pąka z wystającą czuprynką, ponownie rozwiną się, tym razem w siwe, ażurowe, rozsypujące się przy silniejszym dmuchnięciu kulki, na koniec zostaną białe, kropkowane łysinki z obeschniętą kryzą i zacznie się
miesiąc, który jak dla mnie mógłby zostać powtórzony 12 razy w sezonie czyli
Czerwiec to nadzieja na 30 dni atmosferycznych przyjemności i atrakcji, czas do podziwiania najpiękniejszej, soczystej zieleni we wszystkich odcieniach i najdłuższych dni. Najlepszy moment do delektowania się truskawkami, zapachem jaśminów, czarnych bzów i lip i akacji (grochodrzewów). W czerwcu można wyprowadzić się z domu i spędzić ten czas pod gołym niebem z wyjątkiem kilku przerw na gwałtowne burze po, których zostają ciepłe kałuże, tak ciepłe, że można sobie po nich spacerować na boso. O tak w czerwcu można być na boso i nago gdyby nie zwyczaj zakrywania pewnych części ciała ze względów, no właśnie jakich względów: praktycznych? estetycznych? Wszystkie czerwce chciałabym spędzić na nieustającym spacerze. Zjawiskiem nadprzyrodzonym są czerwcowe wieczory w zasadzie noce w lekkim, ciepłym powietrzu i zapachu świeżości życia. Czy jest coś co może zmącić ten ideał a jakże, po pierwsze czerwiec może być zimny i wtedy lipa i to życie w najatrakcyjniejszej młodej formie to nie tylko flora to również fauna, nieco much i chrabąszczy, jednak nie przesadzajmy, jakiś chrabąszcz uparcie lecący prosto w twarz nie jest w stanie zakłócić tej trzydziestodniowej przyjemności. Byłabym zapomniała, łąki pełne polnych maków, najlepiej podziwiać jadąc pociągiem.
Jest! Właśnie teraz, pachnie przepieknie, zapomniałam, że może aż tak pięknie pachnieć i o jeszcze jednym zapomiałam zakochane szcześliwe ptaki spiewają bez przerwy, może krótka drzemka w nocy przerywa radosne trele.
Lipiec kończy wydłużanie dnia, niepostrzeżenie zaczyna się jego skracanie. W lipcu na polach dojrzewają zboża, trzeba je zebrać. W miejscu zielonych powiewających, falujących łanów pojawiają się sprasowane walce słomy, jeszcze nie tak dawno były to urocze kopki ustawione z kilku snopków związanych powrósłem, w których można było się schować jako człowiek niewielkich gabarytów czyli dziecko, do sprasowanego walca nie da się wejść jednak można wejść na taki walec (profesjonalnie balot) z pewnością dzieci mają pomysły co z nimi zrobić aby zabawa była przednia. W lipcu zdarzają się upały, kilka razy w roku może przydać się klimatyzacja w samochodzie, dlatego jej nie mam. Dźwiękiem lipca jest rechot i kumkanie żab, nocą nie lubią spać bo w lipcu nie warto spać lepiej korzystać z najcieplejszych nocy.
Sierpień lato, lato jednak w ostatnich dniach sierpnia wyczuwa się już zapach jesieni, może dlatego po 15 sierpnia rzadziej planuje się urlop, może ten jesienny, przysuszony zapach, nie kojarzy się z beztroskim wypoczynkiem bo nie wiem jaka może być inna przyczyna nadal można liczyć na ciepło w promieniach słońca pod błękitnym niebem. To miesiąc owocowania, w kwiatach już dawno zapylone słupki zaczynają pęcznieć i nabierać kolorów. W sierpniu na polach wypełnionych ostrym rżyskiem zbierają się bociany, mogą ucztować przed długą podróżą do Afryki. Spacerowanie po rżysku w sandałkach to sport ekstremalny, bociany jakoś sobie radzą na boso. Suche trawy, suche rżyska cała wilgoć zbiera się w rosnących owocach.
Wrzesień jest żółto-czerwono-fioletowy z zielonym tłem. Owoce są wszędzie, najróżniejszych kształtów, kolorów i aromatów. Pola zaorane, ziemniaki wykopane, najlepiej udać się do lasu tam jeszcze jest co zbierać. Wrzesień to idealny miesiąc dla pewnego gatunku człowieka bardzo rozpowszechnionego w moim kraju to grzybiarz. Grzybiarz potrafi wstać raniutko, całymi godzinami w samotności przemierzać gęste zagajniki, schylać się w gęstwinie paproci w poszukiwaniu pewnych stworzeń w kapeluszu czyli grzybów, które podobno nie są ani roślinami ani zwierzętami, jednak to nie ma znaczenia jak każde stworzenia nadają się do zjedzenia choć niektóre mogą być ostatnią potrawą w życiu.
Kolory stają się coraz bardziej intensywne bo w Październiku rośliny gdzieś chowają chlorofil. Co one z nim robią w swoich wewnętrznych biochemicznych laboratoriach to do sprawdzenia, efekt kolorystyczny tych działań jest spektakularny, ekspozycja wszystkich odcieni ciepłych barw od jasnej żółci przez strażackie czerwienie do głębokich brązów, chłód zieleni znika. Zaczyna się stopniowe zrzucanie liści, pod koniec października można zagrabiać je w wielkie stosy i słuchać jak szeleszczą. Potwierdam to dziś 21 października 21 roku, to miesiąc fruwających. szeleszczących liści w tysiącach odcieni i wiatru, dzisiaj wyjątkowo ciepłego. Październik ma w sobie kolorowy optymizm, podświetlany tuż znad horyzontu, wtedy kwitną we wszystkich odcieniach ostatnie kwiaty jesieni. Ten optymizm nagle się kończy bo wszystko co dobre kiedyś się kończy (złe podlega tej samej regule) i zaczyna się
Listopad - początek i koniec w jednym momencie...
Cykl powtarza się, czy w nieskończoność, pewnie nie. Jednak jeśli zdecydujesz się przyjechać tu w najbliższym czasie to doświadczysz tych wszystkich zjawisk i naszego towarzystwa, Mazowszan, Podlasian, Wielkopolan, Ślązaków, Małopolan, Podhalan, Pomorzan i kogo tam jeszcze.
tak wiem nazw miesięcy nie pisze się u nas wielką literą
I know, names of months shouldn't be written with capital letters in my language
nigdy wcześniej nie pisałam "opisów przyrody" tak skutecznie przez większość ludzi omijanych, to dopiero początek XD
Wilajezi
Listopad 2020 -Maj 2021
Ktoś z innego obszaru geograficznego mógłby sporządzić i podesłać podobny opis np. szczęściarze z miejscówkami wokół Morza Śródziemnego. Opisy proszę przysyłać na adres lp.fargotuaizejaliw mój miesięczny/roczny raport dokończę w swoim czasie, jaki czas będzie "swój" nie wiem. Ciekawa jestem jak wygląda świat w miejscach z porą suchą i deszczową, kiedy najlepiej się tam udać. Raport skończony 16 maja w wersji native, zastanawiam się czy nie pominęłam czegoś bardzo charakterystycznego jak np. rumianki, chabry i skowronki nad polami i jaskółki, zbieranie kasztanów, tak z całą pewnością brakuje wielu zjawisk. Może translator, będzie szybciej?
Czytam w/w i...dzisiaj stwierdziłam, że wszystko w mojej szer. geograficznej zależy od liści, od tego czy są czy ich nie ma, w jakim aktualnie są kolorze, jakiej wielkosci czy pachną świeżością, czy są suche czy właśnie sobie gniją. Dzwięk, zapach i zabarwienie tworzone przez liście (lub brak tych sygnałów dla zmysłów) wyznacza porę roku. Letni szelest jest zupełnie inny niż jesienny. Liście, dużo, dużo liści, właśnie teraz można sobie w nich grzęznąć, już są zwilgotniałe, nie takie szelszczące, za chwilę zaczną użyźniać glebę dla nowych liści, perpetum mobile.
This site uses cookies for functional and statistical purposes